پنبه به عنوان ماده اصلی در این صنعت از جایگاه ویژه ای بر خوردار است. به عنوان مثال؛ چین بزرگترین تولیدکننده پنبه و ایالات متحده آمریکاه بزرگترین صادرکننده این محصول محسوب می شود.
در خصوص وضعیت این صنعت در ایران نیز می توان گفت که از زمان های بسيار دور كشت پنبه در ايران  متداول بوده است و سوابق تاريخي نشان مي دهد كه در قديم پوشاك پنبه ای رواج كامل داشته است.
به گزارش عصر اقتصاد، با وجود چنین پیشینه ای در سال های اخیر وضعیت به گونه ای دیگر پیش رفت؛ کشت پنبه به فراموشی سپرده شد و سطح زیر کشت آن مانند بسیاری از محصولات کاهش پیدا کرد اما با روی کار آمدن دولت یازدهم شرایط تغییر کرد و سیاست های حمایتی دولت تدبیر و امید منجر به این اتفاق شد که سطح زیر کشت پنبه افزایش یابد.
توجه جهاد کشاورزی به پنبه  به حدی بود که این محصول همراه با شکر، دانه‌های روغنی و گندم جزو گیاهان اقتصاد مقاومتی قرارگرفتند و برنامه‌ای برای خودکفایی آن ها  تدوین شد.  در همین راستا، چندی پیش وزیر جهاد کشاورزی نیز بر اهمیت این موضوع تاکید کرد.
اما در شرایط کنونی باید به مسائلی بیش از افزایش میزان کشت پنبه پرداخت. بنابر گفته برخی از فعالان تنها افزایش کشت پنبه و توقف فرآیند آن در همین مرحله کافی نیست و تولید محصول نهایی نیز باید در داخل کشور صورت گرفت. در چنین شرایطی برای دستیابی به این هدف باید زیرساختهای لازم را برای تداوم زنجیره تولید مهیا شود  . اهمیت این موضوع به این دلیل است که  ارزش افزوده تولید پوشاک و یا نخ نقش بیشتری میتوانند در اقتصاد کشور داشته باشند و این اتفاق می تواند در رفع معضل بیکاری نیز تاثیر گذار باشد.
 در همین راستا روزنامه عصراقتصاد گفت و گویی با علیمردان شیبانی نایب رئیس انجمن صنایع نساجی ایران ترتیب داد تا با وی در خصوص مشکلات کشت پنبه و چگونگی بهبود وضعیت این محصول و نقش آن بر صنعت نساجی را بررسی کند.
راه حل کمبود کشت پنبه؛ سیاست های حمایتی دولت
علیمردان شیبانی نایب رئیس انجمن صنایع نساجی ایران و عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی  در رابطه با وضعیت تولید پنبه در کشور عنوان کرد: پنبه ماده اصلی و طبیعی اولیه صنعت نساجی است. تولید پنبه در سال های قبل به مرز270 هزارتن هم در سال رسید. نیاز امروز صنعت نساجی به پنبه با توجه به ماشین آلات نصب شده در کارخانجات حدود 180 تا 200 هزارتن است.